استریوسکوپ جیبی

بیشتر مردم می‌توانند با تمرین توانایی دیدن تصاویر سه بعدی را بدون استریوسکوپ جیبی یا رو میزی به دست آورند. اما این کار باعث خستگی و درد چشم می‌شود.استریوسكوپ ( Stereoscope)  وسیله است شامل دو عدسی چشمی كه دو تصویر تقریباً مشابه را باهم ادغام و به صورت سه بعدی یا برجسته نشان دهد .

هنگام مشاهده تصاویر در استریوسکوپ ، مغز دو تصویر مسطح را به یک تصویر تبدیل می کند که سه بعدی به نظر می آید. این خاصیت، ناشی از دید دو چشمی انسان است. به دلیل موقعیت قرار گرفتن چشم ها، هر چشم اشیا را از زاویه ای که اندکی متفاوت است می بیند.

تفاوت بین این دو تصویر را “اختلاف منظر” می نامند و مغز آن را به صورت “عمق ” تعبیر و تفسیر می کند. چنین به نظر می آید که نقاط مختلف در تصویر ترکیبی، با ناظر فاصله های متفاوت دارند. عکس های هوایی را بعضی وقت ها به شکل زوج های استریوسکوپی تهیه می کنند تا در مقایسه با عکس های معمولی، اطلاعات و جزییات بیشتری را به نمایش بگذارند.

استریوسکوپ جیبی

استریوسکوپ جیبی دو عدد عدسی است که بر رویه یک پایه قرار گرفته اند. در این نوع، فاصله مرکز دو عدسی از یکدیگر از 75 الی 55 میلی متر قابل تغییر است. این فاصله معادل فاصله بین مردمک دو چشم است. در بعضی از انواع، این فاصله ثابت و معادل با فاصله متوسط بین دو چشم، یعنی 65 میلی متر می باشد. در موقع کار با این دستگاه، در هر مرتبه، یک سوم پوشش مشترک یک جفت عکس هوایی می تواند برجسته دیده شده و مورد تفسیر و اندازه گیری قرار گیرد. ضمناً برای دیدن یک سوم دیگر، می توان جای عکس رو و عکس زیر را عوض نمود و برای بقیه که ظاهراً غیر قابل دید است، باید لبه عکس رویی را برای برجسته بینی با انگشت کمی بالا گرفت .